تبلیغ شماره 1
بازگشت به پورتال مرکزی

چند سال از عمر خود را در حال درس خواندن سپری کرده اید؟

دبستان، راهنمایی، دبیرستان؛ بله 12 سال و چه سال هایی بود. سال هایی توام با اضطراب و هیجان، شاید طاقت فرسا که اغلب با فکر ورود به دانشگاه سپری شد. و بعد از آن...

 

در دانشگاه 4 سال کارشناسی، 2 سال کارشناسی ارشد و شاید 4 سال یا بیشتر دکتری.

همه این سال ها سپری شد تا به عنوان حسابدار، حسابرس، کارشناس مالی یا مربی و استاد در جامعه ایفای نقش کنیم.


آیا در این سال ها در ایفای نقش خود موفق عمل کرده ایم؟
آیا ارزش حرفه به خدماتی است که این حرفه به جامعه می دهد یا ارزش را رشته یا مدرک تعیین می کند؟
آیا حسابداری که خدمات حرفه ای به جامعه ارائه ندهد ارزشی دارد؟
آیا نسبت به سرنوشت حرفه خودمان حساسیت داریم؟


و این مطلب را با بخشی از کتاب شازده کوچولو به پایان می برم:
ارزش گل تو به قدرِ عمری است که به پاش صرف کرده‌ای.

شازده کوچولو برای آن که یادش بماند تکرار کرد:  به قدر عمری است که به پاش صرف کرده‌ام.

روباه گفت: انسان‌ها این حقیقت را فراموش کرده‌اند؛ اما تو نباید فراموشش کنی. تو تا زنده‌ای نسبت به چیزی که اهلی کرده‌ای مسئولی. تو مسئول گُلِتی...
شازده کوچولو برای آن که یادش بماند تکرار کرد: "من مسئول گلم هستم"!

 

دکتر تفتیان

 

 

 

ثبت نام و عضویت میز کار

لینک های مفید

 

 

 

مهدیه آقاباقری |   1394/12/01 09:40:30   |
1     0
وقتی در دبیرستان معیارهای انتخاب رشته، نمره یک درس است و به متغیرهای دیگر مانند درجه آسونی یا سخت بودن سوالات، نحوه تدریس معلم و...توجه ای نمشود. حتی نحوه پذیرش در دانشگاهها دارای مشکل است که راه حلی برای آن نیست. بازار جالبی هم در اقتصاد اعم از کتب، آزمونها، کلاسهای آموزشی و ....به وجود آومده است. داستان بعد که انتخاب رشته هم که میتوان سریال تلویزیونی جالبی از آن ساخت...
خشت اول گر نهند معمار کج تا ثریا میرود دیوار کج
 پاسخ 
دیدگاه کاربران
دیدگاه کاربران

 

 

هدیه مالی تیم متفکران نوین مالی در شبکه اجتماعی
Web Analytics