حسابداری و حرفه؛ واقعیت دردناک حرفه  

گروه دیگر که دیپلم حسابداری داشتند، گروه سوم، گروهی که لیسانس حسابداری داشتند و گروه چهارم فوق لیسانس حسابداری و در نهایت گروه پنجم، گروهی که دوره هایی را در کلاس های حین کار شرکت هایی که در آن ها کار می کنند، گذرانده بودند.

مسأله قابل توجه این بود که فارغ التحصیلان 4 گروه اول که صرفأ آموزش دیده اند و کار عملی نکرده اند. علی رغم کیفیت و کمیت متفاوتی که هر یک از دوره های 4 گانه دارد، در بدو شروع کار در محیط اجرایی شرکت ها همه از یک کیفیت با توانایی مشابه برخوردار بودند. گویی همه از یک مرکز فارغ التحصیل شده اند؛ در حالی که قاعدتأ باید آن تعداد که از دانشگاه فارغ التحصیل شده اند از کیفیت و توانایی بالاتری برخوردار باشند و کسانی که دوره های کوتاه مدت آموزشگاه های خصوصی و آزاد را گذرانیده اند باید کیفیت پایین تری داشته باشند.

به نظر شما دلیل این موضوع چیست؟

 نحوه آموزش در مراکز مختلف است که کارایی قابل قبول را ندارند؟

 یا به دلیل عدم آشنایی شرکت ها به نقش حسابدار، احساس نیاز آن ها به یک سطح حداقل است؟

یا هر دو؟!

دکتر تفتیان