زندگی با یاد مرگ؛ روح من مشتاق توست  

بیا ای مرگ شیرین بیا و مرا از آدم هایی بگیر که در میانشان بودم و بیگانه ام پنداشتند. زیرا با زبان فرشتگان و با واژگان بشری با آن ها سخن می گفتم... شتاب کن زیرا آدم ها مرا رانده اند در پستوهای تاریک فراموشی نهاده اند چرا که من همچون ایشان دل در گرو مال و منال نداشتم و از دسترنج ناتوان تر از خود بهره مند نگشتم. نزد من آی ای مرگ زیبا و مرا با خود ببر. زیرا همنوعانم مرا نمی خواهند. ای مرگ زیبا مرا به سینه ی پر مهرت بچسبان و لبانم را ببوس. لبانی که لبان یاری را ندیده است. شتاب کن و مرا در برگیر. ای مرگ. ای محبوبم.

جبران خلیل جبران