هدف
1 .    هدف‌ این‌ استاندارد، تجویز نحوه‌ حسابداری‌ داراییهای‌ نامشهود است‌. موضوعات اصلی‌ در حسابداری‌ داراییهای‌ نامشهود شامل معیارها و زمان‌ شناخت‌ دارایی‌، تعیین‌ مبلغ‌ دفتری (شامل‌ هزینه‌ استهلاک‌ و زیان کاهش ارزش) و موارد افشا می‌باشد.
دامنه‌ کاربرد
2 .    الزامات این استاندارد باید در مورد حسابداری تمام داراییهای نامشهود به استثنای موارد زیر بکار گرفته شود:
الف.    داراییهای مالی؛
ب    .    داراییهای حاصل از اکتشاف و ارزیابی؛
پ    .    مخارج توسعه و استخراج معادن، نفت، گاز طبیعی و منابع مشابهی که احیاشونده نیست؛
ت    .    داراییهای نامشهود تحصیل شده در ترکیب تجاری؛
ث    .    حقوق و قدرت اعطا شده به موجب قانون، قانونی اساسی و یا موارد مشابه؛
ج    .    داراییهای مالیات انتقالی؛
چ    .    مخارج تحصیل انتقالی، و داراییهای نامشهود ناشی از حقوق قراردادی بیمه‌گر بر طبق قراردادهای بیمه در دامنه کاربرد استانداردهای حسابداری مربوط به قراردادهای بیمه‌ای. در مواردی که استانداردهای حسابداری الزامات افشای خاصی برای این گونه داراییهای نامشهود در نظر نگرفته‌اند، باید الزامات افشای این استاندارد در مورد آنها بکار گرفته شود؛
ح    .    داراییهای نامشهود غیرجاری که با عنوان داراییهای نگهداری شده برای فروش، به طور مستقل یا در قالب یک مجموعه واحد، طبقه‌بندی شده است؛
خ    .    داراییهای میراث ملی نامشهود، با این وجود الزامات افشای بندهای 104 تا 113 برای آن دسته از داراییهای میراث ملی شناسایی شده، الزامی است؛
د    .    داراییهای نامشهودی که در جریان عادی عملیات به قصد فروش نگهداری می‌شوند؛
ذ    .    اجاره‌ها؛ و
ر    .    داراییهای حاصل از طرحهای مزایای بازنشستگی؛
ز    .    سایر داراییهای نامشهودی که در دامنه کاربرد استاندارد دیگری قرار دارند.

ادامه دارد...