نیازی به اثبات نیست  

 ﺷﻤﺎ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻛﻨﻴﺪ . ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺟﻠﻮﻱ ﻳﻚ ﺩﺭﺧﺖ ﺯﺭﺩﺁﻟﻮ ﻭ ﺳﺮﺵ ﺩﺍﺩ ﺑﺰﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺩﺭﺩﻱ ﻧﻤﻲﺧﻮﺭﻱ ﻭ ﺯﺭﺩﺁﻟﻮﻫﺎﻳﺖ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﻲﺧﻮﺭﺩ . ﺍﺯ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺩﺭﺧﺖ ﺯﺭﺩﺁﻟﻮ ﺭﺍ ﺑﺸﻮﻳﻴﺪ ﻭ ﺭﻭﻱ ﻃﻨﺎﺏ ﭘﻬﻦ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﻔﺖ . ﻫﻴﭻ ! ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺍﻭ ﻫﻴﭻ ﺗﻼﺷﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺯﺭﺩﺁﻟﻮﻱ ﺧﻮﺑﻲ ﺍﺳﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ .

ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ ﮔﻠﻲ ﻛﻪ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮﺗﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩﺍﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺳﻄﻞ ﺯﺑﺎﻟﻪ . ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻛﻨﻴﺪ . ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻣﺜﻼً ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺮﻣﻲﺧﻮﺭﺩ؟ ﺳﺮﺥ ﻣﻲﺷﻮﺩ؟ ﻛﻒ ﺑﺮ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﻣﻲﺁﻳﺪ؟ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﺪ ﮔﻞ ﺑﻲﻫﻤﺘﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻭ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭﻫﺎ ﺗﻠﻒ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﮔﻞ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ ﺍﺻﻼً ﺣﺮﻑﻫﺎﻱ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ ﻭ ﺣﺘﻲ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺑﺸﻨﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﻧﻤﻲﮔﻴﺮﺩ .

ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺟﻠﻮﻱ ﺩﺭﻳﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺭﻳﺎ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺯﻳﺮ ﺳﺆﺍﻟﺶ ﺑﺒﺮﻳﺪ . ﻣﺜﻼً ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺮﻛﻪ ﺑﺪﻱ ﻧﻴﺴﺘﻲ . ﻳﺎ ﻣﺜﻼً ﺗﻮ ﻫﻢ ﻳﻚ ﺣﻮﺽ ﻛﻮﭼﻚ ﻗﺸﻨﮕﻲ ﻫﺴﺘﻲ . ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﺯﻱ ﻣﻲﺍﻓﺘﻴﻢ؟ ﻣﺜﻼً ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﻛﺴﻲ ﭘﺴﻮﻧﺪﻫﺎ ﻭ ﭘﻴﺸﻮﻧﺪﻫﺎﻱ ﻧﺎﻡ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺯ ﺳﻜﺘﻪ ﻫﻢ ﻣﻲﺭﻭﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﻓﻼﻧﻲ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻳﺎ ﻋﻨﺎﻭﻳﻦ ﻣﺮﺍ ﭘﺲ ﻭ ﭘﻴﺶ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮔﻔﺖ، ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺩﺭﻳﺎ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺍﻗﻴﺎﻧﻮﺱ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺣﻮﺽ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮ ﺍﺳﺖ .

ﺍﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺻﻼً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺷﻴﻪﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﻤﻲﮔﻮﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﺑﺒﻴﻨﻢ . ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺍﻳﻦ ﺁﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ؟ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ ﺣﻮﺽ؟ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﮔﻮﻳﻲ ﺣﻮﺽ؟ ﺍﺻﻼً ﻣﻲﺩﺍﻧﻲ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻣﻦ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ؟ ﻣﻲﺩﺍﻧﻲ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻮﻫﺎﻱ ﺳﺮ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻧﻬﻨﮓ ﻭ ﻛﻮﺳﻪ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺷﻨﺎ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ؟ ﻣﻲﺩﺍﻧﻲ ﭼﻘﺪﺭ ﻛﺸﺘﻲ ﺍﻗﻴﺎﻧﻮﺱ ﭘﻴﻤﺎ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺟﺎﻱ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﻴﻦ ﻣﻮﺭﭼﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻠﻲ ﮔﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﻲﺷﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ . ﻣﻲﺩﺍﻧﻲ ﻭﻗﺘﻲ ﻣﻦ ﻃﻮﻓﺎﻧﻲ ﺷﻮﻡ ﭼﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﻛﻨﻢ؟ ﺍﻗﻴﺎﻧﻮﺱ ﻫﻴﭻ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﻤﻲﺁﻭﺭﺩ ﭼﻮﻥ ﻧﻴﺎﺯﻱ ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﻤﻲبینند....