تفاوت تیم و گروه  

 

گروه عبارت است از دو یا چند نفر که رابطه و وابستگی متقابل با یکدیگر دارند و گرد هم می‌آیند تا به هدف‌های خاصی دست یابند و اصولا به سبب وجود رابطه متقابل، اعضای آن، اطلاعات را مبادله کرده و به یکدیگر کمک می‌کنند تا تصمیمی گرفته شود و در حوزه مسئولیت خود یکدیگررا یاری می‌دهند و هر یک از افراد در انجام این کار نقش و سهم مشخصی دارند.

اما در مقابل، تیم کاری، متشکل از افرادی با مهارت‌ها و تجربیات مکمل یکدیگر است که برای رسیدن به هدف و منظوری مشترک، با یکدیگر کار می‌کنند و برای رسیدن به رسالت و مأموریت اصلی تیم، به یکدیگر تکیه می‌کنند. یک تیم صرفا متشکل از افرادی نیست که برای رسیدن به هدف و منظور مشترک با یکدیگر کار می‌کنند بلکه تیم واقعی، متشکل از افرادی با مهارت‌ها، دانش و تجربیات گوناگون است که متکی به یکدیگر بوده و دارای تعهدی دسته جمعی در زمینه رسیدن به اهداف تیم هستند.

 تفاوت های اساسی گروه و تیم
در این بخش به بیان تفاوتهای اساسی بین گروه و تیم خواهیم پرداخت. این تفاوتها عبارتند از:

1- ادراک
در یک گروه، اعضاء بر این باورند که برای مقاصد اجرایی گرد هم آمده‌اند. در این بین ممکن است افراد در کارهای یکدیگر نیز دخالت کرده و بخاطر منافع خود، منافع دیگران را به خطر انداخته و یا آن را نادیده بگیرند.
در یک تیم، اعضاء استقلال خود را دریافته‌اند و می‌دانند که بهترین راه حصول اهداف فردی و گروهی، پشتیبانی متقابل است.

2- مالکیت
در یک گروه، افراد بیشتر بر روی خود و اهداف خود تمرکز می‌کنند، چرا که نقش بسزایی در برنامه ریزی اهداف و مسیر حرکت بخش خود ندارند. آنها به شغل خود به عنوان یک کار استخدامی نگاه می‌کنند و افراد بیشتر به دنبال نفع شخصی خود هستند.
در یک تیم، افراد نسبت به کار و بخش خود احساس مالکیت می‌کنند، چرا که آنها نسبت به اهداف و ارزش‌هایی که خود در به وجود آوردن آنها سهیم بوده‌اند متعهد هستند.

3- خلاقیت و همکاری
در یک گروه، به جای نظرخواهی درباره بهترین رویکرد کاری، کارها به افراد دیکته می‌شود و پیشنهادات و خلاقیت تشویق نمی‌شود.
در یک تیم، افراد با به کارگیری استعدادهای شخصی، دانش و خلاقیت در موفقیت سازمان خود مشارکت می‌نمایند.

4- اعتماد
در یک گروه، افراد یک حس عدم اعتماد نسبت به انگیزه‌های همکاران خود دارند، وابراز نظر یا مخالفت، عملی تفرقه انداز و غیرحمایتی در نظر گرفته می‌شود.
در یک تیم، افراد در فضایی مملو از اعتماد فعالیت می‌نمایند و نسبت به ابراز ایده‌ها، نظرات، مخالفت‌ها و احساسات خود تشویق می‌شوند وسؤالات و پرسش های اعضاء خود را با آغوش باز می‌پذیرد.

5- درک متقابل
در یک گروه، افراد در مورد حرف‌های خود خیلی احتیاط می‌کنند، لذا هیچگاه فضایی برای درک واقعی فراهم نمی‌شود. ممکن است افراد نا آگاه به بازی گرفته شوند و یا برای مچ گیری تله‌ای برای آنها فراهم شود.
در یک تیم، اعضاء ارتباطات باز و صادقانه را تمرین می‌کنند. آنها تلاش می‌کنند نقطه نظرات یکدیگر را درک نمایند.

6- رشد فردی
در یک گروه، افراد از آموزش خوبی برخوردار می‌شوند، اما در نحوه و چگونگی به کارگیری آن در کارشان توسط مدیر و گروه کاری محدود می‌شوند.
در یک تیم، اعضاء تشویق می‌شوند تا مهارت‌های خود را توسعه داده و آنها را در کار خود به کار گیرند. آنها پشتیبانی مستقیم تیم را به وضوح مشاهده می‌کنند.

7- رفع تضادها
در یک گروه، افراد خود را در وضعیت های تضادی می‌یابند که چگونگی حل آن برای آنها نامعلوم است. ممکن است سرپرست یا مدیر آنها تا بروز آسیب جدی (وضعیت بحران) از مداخله دوری گزیند.
در یک تیم، اعضا این نکته را درک می‌نمایند که تضاد، یکی از جنبه های عادی فعل و انفعالات روابط انسانی است. و به چنین وضعیت‌هایی به چشم فرصتی برای ایده‌های جدید و خلاقیت می‌نگرند.

8- تصمیم ‌گیری مشارکتی
در یک گروه، افراد ممکن است در یک تصمیم‌گیری که بر روی گروه تأثیرگذار است شرکت نموده یا ننمایند. وضعیت های
در یک تیم، اعضاء در تصمیم گیری‌های تیم مشارکت می‌نمایند، اما می‌دانند که سرپرست تیم باید در مواقع اضطراری، تصمیم نهایی را اتخاذ نماید. وضعیت‌های برنده/برنده در تمامی اوقات هدف نهایی تیم می‌باشد.

9- رهبری شفاف
در یک گروه، اعضاء تمایل دارند در محیطی کار کنند که استانداردهای عملکرد تعریف نشده باشد. سرپرست‌ها معمولاً در صحنه عمل حضور نداشته و ترجیح می‌دهند از پشت میز، کارشان را رهبری کنند.
در یک تیم، اعضاء در یک محیط ساخت یافته فعالیت می‌کنند. آنها می‌دانند که مرزهایی وجود داشته و چه کسی تصمیم‌گیرنده و مرجع نهایی است. سرپرست، استانداردهای عالی عملکرد مورد توافق همه را تعیین نموده و از طریق مشارکت فعال و راغب گروه مورد احترام قرار می‌گیرد.

10- تعهد
در یک گروه، اعضاء تعهد خاصی نسبت به برتری و افتخار فردی ندارند. تراز عملکرد معمولاً متوسط است. جابجایی پرسنل معمولاً زیاد دیده می‌شود، چرا که افراد مستعد سریعاً در‌می‌یابند که:
الف) انتظارات شخصی آنها تأمین نمی‌گردد.
ب) رشد نمی‌کنند و از دیگران یاد نمی‌گیرند.
ج) با بهترین افراد همکاری ندارند.
در یک تیم، فقط آنهایی که به برتری و عملکرد عالی متعهد هستند استخدام می‌شوند. اعضاء آینده تیم در صف قرار می‌گیرند تا بتوانند بر اساس سطوح بالای مهارت خود به استخدام تیم درآیند. همه افراد در محیطی سازگار و هماهنگ با یکدیگر کار می‌کنند.

11- هم افزایی
هم افزایی این گونه تعریف می‌شود: زمانی که دو یا چند عنصر یا عامل با هم، همیاری یا تعامل داشته باشند، معمولا اثری به وجود می‌آید. اگر این اثر  از مجموع اثرهایی که هر کدام از آن عناصر جداگانه می‌توانستند به وجود آورند بیشتر شود، در این صورت پدیده هم افزایی رخ داده است.
در گروه هریک از افراد در انجام  این کار نقش و سهم مشخصی دارند. به اصطلاح  هم افزایی  مثبت  مطرح نیست و الزامی ندارد که کار گروه از مجموع تلاش اعضا  بیشتر شود. اما در تیم پدیده هم افزایی مشاهده می‌شود. تلاش افراد موجب عملکردی می‌گردد که از مجموع عملکرد اعضا بیشتر است.

 

 

منابع:
مبانی رفتار سازمانی / استیفن پی . رابینز ؛ مترجمان علی پارسائیان ، محمد اعرابی . _ تهران : دفتر پژوهش های فرهنگی، 1376.
مدیریت رفتار سازمانی / علی رضاییان . تهران : مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران ، 1389.
مبانی سازمان و مدیریت / علی رضاییان. تهران : سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت)، مرکز تحقیق و توسعه ی علوم انسانی ، 1380.
‌بنیادهای کار تیمی / ‌دکتر ایرج سلطانی و مهندس محسن پور سینا، انتشارات ارکان، چاپ اول، زمستان 1384.
Penrose, E. T. (1959).The Theory of the Growth of the Firm, Oxford University Press, Oxford.
Wheelan, S. (2010). Creating Effective Teams: a Guide for Members and Leaders. Los Angeles